Software as a Service (SaaS) is pas een alternatief geworden toen bedrijven die verstand hebben van bedrijfsprocessen deze markt betraden. Het ontluikende succes van dit model betekent dat de it-afdeling contracten niet meer moet overlaten aan hoofden van andere afdelingen, maar besluiten daarover naar zich toe moet trekken.
Het Application Service Provisioning (ASP)-model heeft het niet gehaald in de markt, omdat de aanbieders voor het overgrote deel uit de ISP-markt kwamen en alleen hosting-kennis hadden. Het logische vervolg op ASP, SaaS, floreert wel, omdat de aanbieders kennis hebben van de manier waarop bedrijven zaken doen en georganiseerd zijn. Dit verklaart volgens Colleen Smith de stijgende populariteit van Software as a Service. Smith is ‘Director Software as a Service’ bij Progress Software. Eén van de twee SaaS-directeuren die de software-industrie rijk is, volgens haar. De ander werkt bij IBM. Voordat zij bij Progress in dienst trad, was zij als analist bij AMR Research al jaren werkzaam op het vlak van applicatie(-integratie). Zij is nu een kleine twee jaar in dienst van Progress.
Zij vertelt dat Progress al zeven jaar actief is op de ASP-markt. “Destijds vooral om onze ASP-partners te helpen de juiste applicaties te schrijven.” Progress is vooral bekend als een 4GL-leverancier en als de uitvinder van de enterprise service bus.
Er zijn drie successleutels volgens haar. De aanbieders moeten in staat zijn hun software anders te laten zijn dan die van de concurrenten. De tweede factor is dat zij moeten beschikken over de meest innovatieve infrastructuur. Ten slotte moeten zij beseffen dat ze een ander bedrijfsmodel moeten hanteren. Softwareleveranciers krijgen een flink bedrag aan licentiekosten binnen en moeten het vervolgens van upgrades hebben. SaaS-leveranciers krijgen geen grote bedragen ineens binnen, maar moeten het hebben van abonnementsgelden en onderhoudscontracten. Zij moeten dan wel goed overweg kunnen met service level agreements.